Rokitnik zwyczajny jest silnie rozgałęziającym się krzewem, który dorasta od 3 do nawet 5 metrów, osiągając formę małego drzewka. Jego łodygi pokryte są cierniami oraz wąskimi szarozielonymi liśćmi o srebrnym zabarwieniu od spodu. Bardzo charakterystyczne dla rokitnika są jego owoce – niewielkie jasnopomarańczowe jajowate jagody, które dojrzewają we wrześniu, oblepiając bardzo gęsto łodygi krzewu. Z powodu takiego wyglądu potocznie nazywa się tą roślinę oblepichą.
Owoce rokitnika są w smaku kwaśne i cierpkie, o lekkim posmaku ananasa, stają się słodsze po przemarznięciu. Są bardzo dobrym źródłem stabilnej witaminy C, co oznacza, że nie rozkłada się ona tak szybko, jak w przypadku witaminy C z innych źródeł roślinnych, ponadto jej zawartość jest bardzo wysoka (3x większa niż w czarnej porzeczce). Bogata zawartość wielu innych substancji bioaktywnych przyczyniła się do wykorzystywania owoców rokitnika w medycynie naturalnej oraz kosmetologii.
Owoce mimo obróbki termicznej zachowują wysoką zawartość witamin oraz nie tracą właściwości zdrowotnych, dzięki czemu są idealnym dodatkiem do przetworów.
Uprawa rokitnika w Polsce staje się coraz bardziej popularna, warto jednak wiedzieć, że występujące na niektórych terenach dziko rosnące krzewy rokitnika podlegają ochronie prawnej.
Sadzonki potrzebują stanowiska dobrze nasłonecznionego by rodzić dorodne owoce. Nie mają dużych wymagań glebowych, jednak najlepiej rosną na glebach lekkich, zasobnych w wapń i przepuszczalnych. Są odporne na mróz, upały, susze, silne wiatry i zanieczyszczenia powietrza. Dobrze tolerują cięcie, bywają nawet formowane w żywopłoty.
