Rdzenni mieszkańcy Ameryki Północnej wykorzystywali owoce żurawiny wielkoowocowej jako pożywienie, lekarstwo oraz naturalny barwnik w farbowaniu tkanin od wieków. Historia uprawy sadzonek żurawiny sięga dopiero XIX wieku, kiedy kapitan Henry Hall z Dennis w Massachusetts, dopatrzył się, że krzew dobrze reaguje na przykrycie warstwą piachu, co w późniejszym czasie doprowadziło do rozprzestrzenienia się kultywacji tej rośliny.
Właściwości owoców żurawiny są wszechstronne – użytkowe, uprawne i lecznicze. Zastosowanie ekstraktu w kosmetyce ma właściwości odmładzające, nawilżające, antybakteryjne, wygładzające. Poza tymi plusami żurawina jest bogata w witaminę C, A, witaminy z grupy B, błonnik, mikroelementy czy antocyjany. Również hamuje komórki nowotworowe, wspomaga układ krążenia i pomaga regulować przemianę materii. Żurawina jest dobrym surowcem na wykwintne przetwory: dżemy, konfitury, galaretki, czy dodatki do mięs.
Jest długowieczną, zimozieloną krzewinką z długimi płożącymi pędami. Wysokość krzewu sięga do 1,5 metra. Kwitnienie zaczyna w czerwcu. Jej owoce mają kolor czerwony i zawierają kwas benzoesowy, który zapobiega gniciu i pozwala długo je przechowywać w świeżym stanie.
Sadzonki żurawiny wymagają kwaśnej, próchnicznej i wilgotnej gleby. Dobrze działają na nią stanowiska nasłonecznione aczkolwiek ważne jest systematyczne podlewanie z racji płytkiego systemu korzeniowego.
